MIJN VRIEND HEEFT AUTISME

Om even terug te komen op een mijn vorige blog..
Uiteindelijk heb ik me ziek gemeld bij de organisatie waar ik werk. Dit werd niet goed opgepakt.
Het zal er ook mee te maken hebben dat het zomer vakantie is, het personeel schaars is en het ook nog eens midden in de bouwvak is.

Het bellen vond ik dood eng. Ookal was ik voorbereid op een enorme preek toch greep het me aan toen het daadwerkelijk zo bleek te zijn dat ik er eentje kreeg.
Het gevoel dat ze me om wilde praten om toch te gaan werken was duidelijk aanwezig. Dit geeft toch wel lichte paniek.
Ik moest ook nog eerst even zelf mijn cliënten afbellen voor die dag... gelukkig zijn de cliënten die ik heb op die dag schatten en hadden ze alle begrip. ( voor zo ver als dat kan natuurlijk want ik geef ze niet alle in en outs.)

Daarna ben ik gaan rondbellen , ook dit vind ik dood eng om te doen maar is makkelijker omdat mensen die gespecialiseerd zijn niet echt een oordeel vellen. Althans dit hoor ik niet in hun stemmen.
* Huisarts gebeld - heeft vakantie tot 15 augustus. ( dat is balen)
* Contact opgenomen met de GGZ ( waar ik al eerder ben geweest waar de diagnose vandaag komt) - hmm moet eerst weer het hele proces opnieuw beginnen. Stap 1 is toch echt afwachten wat de huisarts doet.

Balen, maar goed. ZELFZORG is nu toch echt wel even het belangrijkste.

Goed, laten we het eens hebben over mijn lieve lieve vriendje.
Hij is vandaag jarig. Hiep hiep Hoera, 34 jaar! 
Als de blog online komt is dit al enkele dagen geleden.

Hoe alles precies zit bij mijn vriend kan ik je niet vertellen. Ik heb me eerlijk gezegd niet echt verdiept in zijn verleden en hoe zijn diagnoses tot stand kwamen etc.

Wel ga ik je wat vertellen over hoe wij elkaar ontmoet hebben, hoe alles gelopen is en hoe het nu met ons gaat en waar wij beide tegen aan lopen.

Tim, zo heet mijn vriend en ik hebben elkaar ontmoet in 2010. Dit was via hyves... geen idee of er mensen zijn die zich deze social media site kunnen herinneren.
Na een aantal weken contact via jawel... MSN... ook duidelijk voor de fossielen onder ons haha, hebben wij afgesproken op een groot feest waar hij toen draaide als DJ.

Dit deed hij als hobby en was voor mij mooi neutraal terrein. Ook omdat ik er niet alleen heen kon gaan want dat zou raar zijn. 
Daarom heb ik mijn destijds stiefzusje meegenomen en haar min of meer het contact laten leggen ( want dit durfde ik helemaal niet haha)

Ik was destijds 17 en Tim was 22. We zijn ongeveer anderhalf jaar bij elkaar geweest. Daarna had ik er genoeg van. Tim was "de autist" en ik was er moe van altijd maar te moeten aanpassen aan zijn beperkingen.
Achteraf gezien is dit natuurlijk totaal niet eerlijk. Maarja dat is hoe het destijds ging.
Hij is nooit helemaal uit mijn hoofd geweest en ik zag hem dan ook niet als een EX.

Om de zoveel tijd keek ik of ik op de een of andere manier contact met hem kon krijgen en of hij nog steeds een vriendin had. 8 jaar lang had hij deze & daarna nog kort even een ander. Toch kletste we er flink op los online. Als ik het idee had dat het wel eens uit de hand kon lopen verbrak ik weer ieder contact. Ik kan niet tegen onrecht en iemand vreemd laten gaan is toch niet echt netjes.

Toch zijn wij in 2021 weer bij elkaar gekomen, ik volgde hem op instagram en hij poste een foto van zijn geluidsset. Waarop ik heel dom een bericht maakte met de vraag of hij dit nog steeds deed ( Duh anders plaatst hij die foto toch niet )
Zo zijn wij weer aan de praat gekomen en hebben we onze telefoon nummers uitgewisseld.

In die tijd was in nog in behandeling bij de GGZ, het verbaasde hem toch niet dat het autisme gedeelte hier uit kwam. Ik voelde me wel schuldig want ik had hem destijds laten gaan omdat ik zijn autisme niet aan kon... of wat het toch mijn eigen autisme wat dan in de weg stond?
Geen idee , tot op de dag van vandaag weet ik het echt niet en heb ik geaccepteerd dat het toen zo gelopen is.

Ondanks dat Tim en ik beide autisme hebben zijn er wel degelijk grote verschillen.
* Tim heeft een hyperfocus - mijn focus is gigantisch laag. Ik ben sneller de interesse kwijt doordat ik geen overzicht heb.
* Tim leeft mee op mijn structuur. In de zin van dat ik mijn structuur waar nodig aan kan passen zonder dat hij er al te veel last van heeft.
* Tim heeft minder moeite met sociale contacten. Hij kan zich er makkelijker toe zetten ergens naar toe te gaan. Bij mij komt daar vaak veel angsten bij kijken, vooral in nieuwe situaties.
* Tim vind het moeilijk om zijn emmertje in zijn hoofd leeg te maken. Het lijkt dat mijn vergiet de gaatjes groter heeft en dus makkelijker het emmertje leeg loopt.
* Onverwachte situaties kan Tim beter op reageren dan ik, ik krijg een enorme error in mijn hoofd en moet dan alles weer even rustig doornemen en op een rijtje zetten.
* Drukke plaatsen vermijd ik het liefst. Alle overzicht die ik nodig heb om goed te kunnen functioneren is hierdoor weg. Tim heeft hier minder moeite mee.
* Tim kan geen gezichtsuitdrukkingen lezen en kan niks met emoties van anderen. Ik kan nog bedenken wat er aan de hand moet zijn of hoe iemand zich zou kunnen voelen.

En zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig is Tim een enorme steun voor mij. Hij snapt vaak wel wat ik bedoel en waar ik tegen aan loop. Het scheelt natuurlijk ook dat wij elkaar al heel lang kennen en hij mij door en door kent. Samen staan we sterk!

Ik zal ongetwijfeld in verdere blogs nog wel dingen benoemen waar we tegen aan lopen in onze relatie met elkaar. Het is immers een blog over mijn leven en hoe ik het leven ervaar.
Dus die houden jullie vast nog wel tegoed haha.

Veel liefde, Simone